क्याफे वार्ता ! (भाग-२)

क्याफे वार्ताको भाग-१ यहाँ छ - www.santupaudel.blogspot.com

ठ्याक्कै ! बार र गते थाहा भएन । घुम्न निस्केका थेउ । फेसबुक च्याटिङ्गमा तीनभाइ घुम्न निस्कने मिटिङ् मध्यरातमा टुंगिएथ्यो ।

इडियट चोक (वानेश्वर) छेवैको पिपलबोट । बेलुका ठिक ४:०० बजे । घाम डुब्नेबेलामा हामीबीच झुल्किने सहमति भएको थियो । सहमति भएलगत्तै एकछिन छिट्छीटो एक-अर्काका इनबक्समा म्यासेज पर्लक पर्लक खसे । म्यासेज पढेसँगै मिटिङ्ग तुरिएथ्यो ।    

मोटेसँग एउटा बाइक थियो तर हामी थियौँ तीन । मोटेका बाइक अचकल्टो भयो वा हामी मध्ये एक । खैर, त्यतातिर नजाम् । फेरी केटाहरूको स्टोरी च्यातिन्छ, नेताहरू च्यातिएर संविधान नबनाए झैँ गरी !  

दुइ मुठ्ठि पिपलका पात हावाले झार्यो । फेरि, झारेका ती पातलाइ हावाले कुच्याउँदै शंखमुलतिर उडायो । के बिना रिस उठेको हावालाइ पातदेखि ? ठिंग उभिएको चाउरे गम्भिर मुद्रा चिर्दै बोल्यो ।

रिस हावालाइ मात्र होइन ? मलाइ पनि उठेकै हो तर एकहुल तरूनीका सेता तीग्रा देखेर रिस भित्रै दबे । मोटे रोमान्टिक बन्न खोज्यो ।  

किन हुन्थ्यो यात्रा तोरिलाउरेहरूको ? साला, छलफल गुजुल्टाएर कहिनगइनेगरि यहि पिपलबोटमा ल्याएर बेरे केटाहरूले । नेताहरूको भन्दा झुर सहमति गरे । रणे नमिठो तरिकाले बम्कियो ।  

रणे फुलेको देखेर एकपल्ट नमज्जाले झस्किए चाउरे र मोटे । गलफ्रेण्ड नै फुलेको देखे कि क्या हो ?

गलफ्रेण्ड ?

गलफ्रेण्ड पट्याउनु यी तीनैका लागि नाम चलाउ सरकारको काम जस्तै थियो । आवश्यक रहुन्जेल काम चलाउथे । कामकुरो सकिएपछि बर्खास्त गर्थे ।  

मोटे केटी फकाउ खप्पिस । चाउरे घुमाउन । कामकुरो भ्याउन रणे उग्र । मोटेका गलफ्रेण्ड दुइ दर्जन पुगे । चाउरेका दर्जन । रणेका थोरै छ ।

साला हरामी गलफ्रेण्डलम्पर्टहरू ! कति स्त्री लम्पर्ट भ'का, काम र कुरो कत्ति मोड्न सकेका ? यात्रामा निस्कने भनेका कि ? नाइट यात्रु भेट्न जाने भनेका, कुरो दीअर्थी । बुझिसाध्दे छैन् केटाहरूको भाषा ।

'भुत्रा स्त्री लम्पर्ट हुन्थे यी जाठ्ठाहरू !', केटीहरू चै केटालम्पर्ट भ'का छन् । झर्दै गरेको पात टिप्दै रणे पुन: झोक्कियो ।

रणेको आवाज धमिल्याउदै पिपलबोट छेउ मै आइ एउटा ट्याम्पु रोकियो । एकहुल केटी गफिदै झरे । चाउरेले देखिहाल्यो । शुरु गरिहाल्यो ड्युटी ।

चाउरे- 'ओइ, 'हेर्न यस्का तिग्रा ?'

बाटामा केटी देख्नै नहुने । साला, जिस्काएर हैरान् ।

'हैन् ! कम्मर मुन्तिर सप्पै थाइ वास गरिछे कि क्या हो ?' कति सेता । चाउरेले मुख मिठ्याउदै फेरि बोल्यो ।  

'ह्या ! गिद्बी नहान्, त तँ । तेत्तीको सेतो त मेरै छ ।

'हेर्छस्, पाइन्ट सार्न तम्सियो मोटे ।'

अचकलका जस्कापनि हुन्छन् तेत्तिका; सेता तिग्रा छन्, छैनन् तैपनि बर्खाको खोलो भइ मोटे उर्लियो ।

न एकपाथि मइल पो थ्यो कि ? रणेले शंखा पोख्यो ।

तिमेरू केटीका तिग्रा हेरेर बस् । म भने हिडे । रणे सेता तिग्रा नहेरे झैँ, उम्कन खोज्यो ।

बरू, घुम्न नजाने भए कतै क्याफेमा बसेर कफि पिएको भए...? प्रस्ताव रणेले फ्याट्ट उप्कायो । मोटेको पर्स खालि । चाउरेसँग दाम छ कि छैन ? दुइ लम्पर्टहरू एकछिन अकमक्किए ।

कफि पिउने प्रस्ताव उप्काएर रणे गुपचुप । मोटे बोल्नै चाहेन ।

एकछिनपछि चाउरे नै बोल्यो - 'ल हिड नयाँ क्याफे कि कान्छी भेट्न ।'

कता ? काम फत्ते पार्न माहिर रणे प्रश्न तेर्साउदै धेरै सोझो बनिन खोज्यो क्याफे कान्छीको नाम सुनेर ।

साला नौटंकि?

यत्ति बोलेर चाउरेको अनुहार पुन: एकपल्ट चाउरियो ।...क्रमश,

०००००

यस 'क्याफे वार्ता !' भागहरू आइतबार नियमित ब्लगमा पोष्ट हुनेछ । धन्यवाद !

@ सन्तोष पौडेल - सन्तु