चमत्कार (Miracle)

एक साँझ म समुन्द्रको किनारमा हिड्दै थिए । केहिबेरको क्षणिक तटिय आनन्दपश्चात जब म तटबाट रोड क्रस गर्न बाटोमा निस्किए । एउटी केटी फोनमा कुरागर्दै हिडिरहेको निकै पर देखे ।

त्यो केटी रोड क्रस गर्नका लागि त्यहि ठिंग उभिइ । म छक्क परे । म जहाँ बाट रोड क्रस गर्न लागिरहेको थिए- 'त्यहाँ जेब्रा क्रसीङ्ग थियो ।' तर, उनी जहाँबाट रोड क्रस गर्न लागिरहेकी थिईन- 'त्यहाँ जेब्रा क्रसिङ्ग थिएन ।'

त्यही मार्ग हुँदै परबाट कारहरू पनि तीब्र गतीमा आउँदै थिए ।

म त्यँहाबाट बाटो काट्न हुन्न भन्ने मनसायका साथ चिच्याए । जोडजोडले चिच्याए । तर, उनले मेरो आवाज सुनिन । म सोच्दै थिए- 'अब दुर्घट्ना हुने भयो । कुनै वियोगान्त दुर्घट्ना ।

बडो गम्भिर मुद्रामा ठिंग उभिएर घट्नाको प्रत्यक्ष साक्षि झैँ नियाल्नु बाहेक म सँग अरू केही विकल्प थिएन । कुदेर उनी समक्ष पुग्न सकिने समय पनि थिएन । किनकी उनी निकै पर थिइन ।

जब बाटो काट्नका लागि उनले पाइला चाल्न शुरू गरिन । मेरो मुटुले ठाँउ छाड्यो । म जोडले पुन: चिच्याए तर उनले सुनीन ।

तत्क्षण: उनी रोकिइन । म पुन: छक्क परे । उनी बाटो नकाटी रोडको साइडमा थ्याच्च बस्दै हिलमा अड्किएको ढुंगा निकाल्न थालिन । कारहरू उनकै छेउबाट बेतोडले हुइकिदै गए ।

म मनमनै गमे- 'चमत्कार, जुन प्रत्येक दिन हाम्रो जिन्दगीमा भइरहेको हुन्छ ' । 

- Neel Potgieter

- अनुवाद: सन्तोष पौडेल 

भक्त

बर्षौसम्म;

ऊ सोध्छ- सबैलाई । जे सोधेको छ उसले- 'अवश्य एकदिन उत्तर पाउनेछ ।'

बर्षौसम्म;

ऊ खोज्छ- जताततै । जे खोजेको छ उसले- 'अवश्य त्यो एकदिन पाउने छ ।'

बर्षौसम्म;

ऊ ढकढकाउछ- सँधै जिन्दगी । र, 'एक दिन अवश्य ढोका खुल्नेछ' । भेट्टाउनेछ अनगिन्ती हिड्ने बाटाहरू । अनि, विश्वास गर्नेछ । र, भन्नेछ- 'यहाँ इश्वर छ' ।

कसैले सोचेको र खोजेको 'सच्चा ईश्वर भक्त' ? ऊ नै हो ।

होइन । ऊ हुँदै होइन । 'ऊ त एक साधारण मान्छे थियो, छ । र, ऊ आफै ईश्वर, ईश्वर जस्तै सच्चा भक्तको खोजिमा छ ।

तर, के था ?

उसले खोजि गरेको मान्छे (भक्त) तपाई पो हो कि !

अर्थात् ईश्वर ।

-  Matthew 7;7 -  "Ask, and What you ask will be given you. Search and you will find what you search for. Knock and the door will open to you." 

हामी कति गरिब रहेछौँ ?

एकदिन धनाढ्य व्यापारीले आफ्नो छोरालाई देशका पहाडी दुर्गम गाउँतिर मानिसहरू कसरी गरिविमा बाचिरहेका छन ? देखाउन लगेछ ।

केहि दिन गाउँमा विताएर फर्कदै गर्दा बाउले छोरालाई सोधेछ- 'यात्रा कस्तो रह्यो ?'

'गज्जप' -छोराले उत्तर दियो ।

'मानिसहरू कसरी गरिवीमा बाँचिरहेका छन, देख्यौँ नी तिमीले'

'अँ, देखे' -छोराले जवाफ फर्कायो ।

त्यसो भए भन त मलाई- 'यो यात्राबाट तिमीले के सिक्यौँ ?'

तब छोराले भनेछ:

- मैल के देखे भने हाम्रो घरमा एउटा कुकुर छ जब कि उनीहरूसँग चार-चारवटा कुकुर थिए ।

- हाम्रो घरअगाडी सानो स्वीमिङपुल छ, जुन गार्डेन सम्म पुगेको छ तर उनीहरूसँग विशाल ताल नै थियो जुन धेरै टाढासम्म फैलिएको थियो ।

- हाम्रो बगैचा र घरलाई राती ल्याम्पोष्टका वत्तिहरूले उजिल्याउँछ तर तीनिहरूका घर, आँगन, खेत, बारी, बन, जंगललाई रातमा आकाशका तारहहरूले उजिल्याउँथे ।

- हाम्रो घर जाने बाटो रिंगरोडबाट एउटै छ जुन साँघुरो र भित्री चोक सम्मका लागि छ तर तीनिहरूको घर जाने बाटोहरू त जताततैबाट थिए ।

- हाम्रो घर थोरै जमिनमा बनेको छ तर तीनिहरूसँग कति धेरै जमिन थियो र घर कति धेरै जग्गामा बनेको थियो।  

- हामीले सँधै खाना किनेर खानुपर्छ तर तीनिहरूले आफै उत्पादन गर्थे ।

- परिवार र सम्पत्तिको सुरक्षाका लागि हाम्रो घर पर्खालले घेराबन्दी गरेको छ तर तीनिहरूका घर गाउँलेहरूका घरहरूबाट घेरिएका थिए । तिनीहरू संगोलमा थिए, सुरक्षा, साथ र सहयोग उत्तिकै थियो ।

छोराको कुरा सुनेर बाउ एकछिन अलमल्लमा पर्यो । पुन: छोरोले भन्यो- 'धन्यवाद, पीता ! 'हामी कति गरिब रहेछौँ' भन्ने कुरा देखाउनु भएकोमा ।  

- पाउलो कोइलो

- अनुवाद: सन्तोष