देश मनपर्छ

अँध्यारो,

पढ्नु नपर्ने,

जुरुक्क, उठ्नै नपर्ने,

खुरुक्क, काम गर्नै नपर्ने,  

खुशी छन,

सप्पै ! आफै देखि,

भित्रैदेखि,

“देश मनपर्छ ।”

*****

‘भविष्य’, न चिन्ता न चिता,

गजक्क छन,

फुर्सदिला जीन्दगीहरु,

हिस्रक झैँ उड्छन, डुल्छन, फुट्छन,

छताछुल्ल हुँदा,

देशप्रति

न खेद छ

न दु:ख

कत्ति खुशी छन,

देशदेखि,

बिजुली

धारा,

सडक

घर-भाडा

मंहङ्गी

ट्राफिक जाम,

सरकारी निकायका काम,

र वर्तमान कानूनदेखि,

फुच्चे, चुच्चे र बढे नेतादेखि

भित्रैदेखि

सप्पै ! खुशी छन,

“देश मनपर्छ ।”  

*****

वत्ति बाल्नु हुन्न रे !

देखिन्छ,

काला धनहरु

जाली मनहरु

रित्तिएका वनहरु

खेर गएका अपार जलस्रोतहरु,

भष्ट्रचार, कुशासन,

पसिना नचुहाएका अनुहार,

श्रम मुल्य नचिनेका बेसरम,

राष्ट्रिय विभुति बन्ने होड र सपना,

ठाउँ-ठाउँका तालि,

माला माल्यार्पण,

बाँडि-चुँडि विकास,

‘देश’ रुवाउँदै,

खुशी बटुलेका रहरियाहरु,

सँधै खेल्ने,

‘सहमति ! सहमति ! सहमति’

अनौठो राष्ट्रिय ढाकछोप खेल,

“देश मनपर्छ ।”

*****

बिजुली बले, देखिन्छ रे !

चरम वेथिति,

वेचैनी र वर्वादी,

गरीवी, अराजकता, मैला ती अनुहार,

एक धोक्रो मल नपाएका जनता,

शून्यशिलता शुसासन,

कू-शासन,

अन्न नफलेका बाँझा खेतवारी

खान नपाएका,

भोका पेट, अनुहार !  

अह !

बिजुलि बाल्नु हुन्न,

हुँदै हुन्न,  

कहि कतै,

अँध्यारै ठिक

अन्धकारमा को फरक ?

सबै समान

न रंगिविरंगी

श्वामश्वेत नेपाल,

न विभेद

न तराइ,

न पहाड,

न हिमाल

शताब्दीकै ठुलो फट्को,

उत्कृष्ट सोच,

खुशिमा लाज लाग्छ,

किन ?

सुर्यले दर्शन गर्न नपाउँदै,

संसारले देख्ने,

अग्लो चुचुरो-चुलि मुन्तिरको मेरो देश,

अन्धकारमय भयो,

२०४ वर्ष राणा मडारिए,

राजा, महाराजा मडारिए,

प्रजातन्त्र मडारियो,

गणतन्त्र,

अचेल मैदानमा छि:चिमिरा झैँ

सेता हुस्सु मडारिए,

देख्दिन,

नेपाल कता छ?

नेपाली कता छन्?

देश अँध्यारो छ,

मलाइ,

“देश मनपर्छ ।”